شرایط سطح فلز پایه یک عامل مهم در تولید اتصالات لحیم کاری شده سالم است

در این سری از مقالات، کاربرد سوپرآلیاژهای پایه نیکل برای توربین های گازی صنعتی با مطالعه ریزساختار سوپرآلیاژها، موضوعات جوش پذیری و پدیده ترک خوردن مرور می شود. روش های اتصال دهی/تعمیر سوپرآلیاژهای پایه نیکل با مزایا و محدودیت های هر روش برای یافتن روش مناسب در کاربردهای دمای بالا ارائه می شود.

لحیم کاری سخت به عنوان یک روش اتصال دهی محبوب در حال گسترش است و به طو رخاص برای اتصال آلومینیوم و آلیاژهای آن با روش خلأ استفاده می شود

در این مقاله مروری بر فرایند لحیم کاری سخت القایی می شود و این که چگونه می توان در کارگاه برای برآورده کردن نیازهای اتصال و تولید محصول از آن استفاده کرد.

اغلب فلزات پایه معمولا در کوره های خلأ (Vacuum Furnace) لحیم کاری سخت (Brazing) می شوند. حضور یک لایه اکسید طبیعی می تواند از جاری شدن فلزات پُرکننده (Filler Metals) لحیم کاری سخت جلوگیری کند.

.لحیم کاری سخت القائی نسبت به سایر روش های حرارت دهی متداول مزایای زیادی دارد

با فلزات پُرکننده پایه نیکل می توان هر نوع فلز پایه با نقطه ذوب بالا را لحیم کاری سخت کرد.

لحیم کاری سخت به طراحان و مهندسین ساخت و تولید امکان می دهد که از روش های متنوع برای اتصال فلزات مشابه و غیرمشابه و مواد غیرفلزی استفاده کنند.

در اتصالات چسبی از یک ماده پلیمری استفاده می شود که معمولا شامل افزودنی های مختلف برای چسباندن قطعات در کنار یکدیگر است.

 در لحیم کاری سخت و نرم از یک فلز پُرکننده مذاب برای تَر کردن سطوح مجاور اتصال، با یا بدون استفاده از عامل فلاکس، استفاده می شود که نتیجه آن تشکیل اتصال متالورژیکی بین فلز پُرکننده و قطعات پایه است.

 کوره های خلا (Vacuum Furnace)در طرح ها و اندازه های مختلف در دسترس هستند و بر اساس سفارش مشتری و استانداردهای خاص ساخته می شوند. آن ها برای فراوری و برآوردن نیازهای مخاص در زمینه های متالورژی، زیست فناوری، برق و الکترونیک و ... استفاده می شوند.

اتصال دهی یک فرایند مورد استفاده برای اتصال دو یا چند قطعه مجزا از مواد است که در کنار یکدیگر یک قطعه پیوسته و یکپارچه را می سازند.