کاربیدهای سمانته (Cemented carbide) متعلق به خانواده مواد دیرگداز، سخت و مقاومت به سایش هستند که ذرات کاربید سخت توسط یک فلز پیوند دهنده نرم وانعطاف پذیر به یکدیگر پیوند خورده اند یا اصطلاحا سمانته شده اند. این مواد اولین بار در اوایل دهه 1920 در آلمان برای ساخت قالب های مقاوم به سایش برای کشش فیلامان های تنگستن استفاده شد که جایگزین قابل های گران قیمت الماس شدند. اولین کاربید سمانته، کاربید تنگستن (WC) است که با پیوند دهنده کبالت تولید شده است. اگرچه اصطلاح کاربید سمانته کاربرد زیادی در یالات متحده آمریکا دارد، ولیکن این مواد به فلزات سخت (Hardmetal) نیز معروف هستند. اولین بار کاربید تنگستن توسط شیمیدان فرانسوی به نام هرنی مویسان (Hernni Moissan) در دهه 1980 تولید شده است. دو نوع کاربید تنگستن وجود دارد: 1)WC که مستقیما در دمای ℃2800 تجزیه می شود و 2)W2C که در دمای ℃2750 ذوب می شود. اخیرا، تلاش هایی برای تولید قالب های کشش از آلیاژ یوتکتیک WC و W2C انجام شده است که نتایج موفقیت آمیزی به دنبال نداشته است، زیرا ماده عیوب زیادی داست و به راحتی شکسته می شد. در سال 1923 شروتر (Schroeter) از متالورژی پودر برای تولید یک محصول کاملا صلب و متراکم استفاده کرد. شروتر پودرهای WC ظریف را با مقداری آهن، نیکل یا کبالت مخلوط کرد و پودرها در بسته هایی فشرده و پرس شدند و در نهایت در دمای ℃1300 تف جوشی شدند. بررسی ها نشان داد که کبالت بهترین ماده برای استفاده به عنوان ماده پیوند دهنده است. سال های بعد ماده کاربید تنگستن-کبالت (WC-Co) پایه اصلاح شد تا محصولات متفاوتی از کاربیدهای سمانته تولید شود که کاربردهای زیادی دارند. این کاربردها شامل برش کاری فلزات، معدن، کاربردهای ساختاری، مته حفاری،شکل دهی فلزات و قطعات سایشی است. حدود %50 کاربیدهای تولید شده در بخش برش کاری فلزات استفاده می شود. در بخش های بعدی روش های تولید و ترکیب شیمیایی کاربیدهای سمانته و ریزساختار آن ها، طبقه بندی و خواص فیزیکی، مقاومت به خوردگی و کاربردهای آن ها بیان می شود. وضعیت کنونی کاربیدهای سمانته در کاربردهای برش غیرفلزات شامل ابزارهای شکل دهی، قالب ها یا قطعات ساختاری است که در ادامه بیان می شود.