در جوشکاری گازی و جوشکاری قوسی، شعله گاز و قوس الکتریکی وظیفه تامین حرارت مورد نیاز برای ذوب فلزات پایه و فلزات پُرکننده را برعهده دارد. در اتصال دو قطعه با جوشکاری گازی یا جوشکاری قوسی، شعله یا قوس می تواند در جهت پیشرفت جوش یا برخلاف جهت پیشرفت جوش باشد. بر اساس موقعیت نسبی مهره جوش و شعله/قوس، روش جوشکاری به دو نوع تقسیم بندی می شود: جوشکاری رو به جلو (Forehand Welding) و جوشکاری رو به عقب (Backhand Welding). هر یک از این روش های مزایا و معایبی دارد. در جوشکاری گازی/قوسی که الکترود یا شعله در جهت پیشرفت جوش است به جوشکاری رو به جلو شناخته می شود. در جوشکاری رو به جلو، مشعل جوشکاری درست بالای مهره جوش کامل شده قرار دارد. مشعل با زاویه بیشتر از °90 (معمولا °150-135) نسبت به محور پیشرفت جوشکاری است. فلز پُرکننده در جلوی مشعل جوشکاری است.

برعکس، هنگامی که در جوشکاری قوسی/گازی، الکترود یا مشعل در جهت خلاف پیشرفت جوش باشد به جوشکاری رو به عقب شناخته می شود. بنابراین، مشعل با زاویه حاده و کمتر از °90 (°45-30) نسبت به محور پیشرفت جوشکاری است. در این حالت، مشعل جوشکاری بالای مهره داغ جوش قرار نگرفته است. در جوشکاری رو به جلو فلز پُرکننده جلوی مشعل جوشکاری است، در حالی که در جوشکاری رو به عقب، فلز پُرکننده پشت مشعل جوشکاری است. در جوشکاری رو به جلو، قطعه قبل از جوشکاری پیشگرم نمی شود، اما می تواند اتصال را پسگرم کند، یعنی، به تنش گیری از طریق اثر تاب کاری کمک می کند. شباهت ها و تفاوت های زیادی بین جوشکاری رو به جلو و رو به عقب وجود دارد:

 

شباهت های بین جوشکاری رو به جلو و جوشکاری رو به عقب

-روش های جوشکاری رو به جلو و رو به عقب مربوط به فرایندهای جوشکاری ذوبی است (اصولا جوشکاری گازی، اما مفهوم آن در فرایندهای جوشکاری قوسی نیز کاربرد دارد)

-اغلب فرایندهای جوشکاری گازی و جوشکاری قوسی در روش رو به جلو یا رو به عقب انجام می شود.

-فلز پُرکننده در هر دو حالت به حوضچه جوش اضافه می شود

-صرط نظر از نوع روش جوشکاری (رو به عقب یا رو به جلو) طول مشعل یا قوس در محدوده شمابه ثابت است.

-صرف نظر از روش جوشکاری، کیفیت اتصال اصولا به توانایی جوشکاری وابسته است.

 

تفاوت های بین جوشکاری رو به جلو و جوشکاری رو به عقب