جوشکاری

مس و آلیاژهای آن با جوشکاری، لحیم کاری سخت و لحیم کاری نرم اتصال داده می شود

سوپرآلیاژها برای موتورهای توربین های گازی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار هستند. آن ها کیفیت فوق العاده ای در دماهای بسیار بالا ومحیط های خشن دارند و از این رو، برای صنایع هوایی و توربین های گازی بسیار مناسب هستند

بسیاری از سوپرآلیاژهای پایه نیکل جوش پذیری ضعیفی دارند. مقادیر نسبتا زیاد از آلومینیوم و تیتانیوم برای مکانیزم استحکام دهی مواد (تشکیل دهنده فاز γ́) است که مشکل جدی در فرایند اتصال دهی با روش های جوشکاری مرسوم است.

چالش های جوشکاری غیرمشابه اصولا به دلیل خواص متنوع مواد است که در نهایت بر خواص نهایی جوش تاثیر می گذارد.

در این مقاله، حالت انجماد، ترک خوردن گرم، نمودار شفلر، نمودار غلظت بر اساس نتایج مرکز تحقیقات جوشکاری (WRC) و دی لانگ همراه با تاثیر ناخالصی هایی مثل فسفر، گوگرد، نیتروژن و نایوبیوم بر ترک خوردن گرم بررسی شده است.

گاهی حین انجماد جوش یا ریخته گری، ترک هایی در پایان انجماد ظاهر می شود که معمولا در خط مرکزی جوش فولادهای زنگ نزن آستنیتی تشکیل شده و به ترک خوردن گرم یا ترک خوردن انجمادی موسوم است.

هنگامی که فولادهای زنگ نزن تحت دمای بالا (°C 850-400) برای زمان زیاد قرار می گیرند، رسوب کاربید کروم (6C23Cr) در امتداد مرزدانه ها  اتفاق می افتد.

اتصال آلیاژهای دو فازی یک چالش است و این به دلیل رسوبات ترد زیاد و تغییرات متالورژیکی است. از طرف دیگر، شرایط جوشکاری نامناسب و نسبت فازی نامناسب آستنیت/فریت باعث می شود که به ترک خوردن انجمادی، خوردگی و انعطاف پذیری حساس شود

تغییر در خصوصیات ریزساختاری بر خواص مکانیکی و مقاومت به خوردگی تاثیر می گذارد، از این رو، کنترل ریزساختار در حین جوشکاری با مقدار فریت پیشنهاد شده بسیار مهم است و باید عاری از فازهایی مثل نیتریدها، کاربیدها یا ترکیبات بین فلزی باشد